Gelecek İçin Cumalar’ın ikinci uluslararası buluşması yarın gerçekleşecek. Tam da bu buluşmadan önce açıklanan yeni bir çalışma aktivizm ve umut/şüphe arasındaki ilişkinin bilinmeyen noktalarını aydınlatmaya çalışıyor.
Gelecek İçin Cumalar (Fridays For Future) hareketinin ikinci uluslararası eylemi bu cuma günü (24.05.2019) gerçekleşecek. Hareketin resmi internet sitesine göre, dün (22.05.2019) itibarıyla, eyleme 114 ülkenin 1.429 kentinden çocuklar katılacak. 15 Mart’taki eyleme 1 milyon 888 bin 544 kişinin katıldığını düşünürsek yarınki eyleme de bir o kadarının ve hatta daha fazla kişinin katılacağını tahmin etmek zor değil.
Gelecek İçin Cumalar hareketinin adından sıkça söz ettirdiği bugünlerde açıklanan “How Hope and Doubt Affect Climate Change Mobilization” (Umut ve Şüphe İklim Değişikliği Mobilizasyonunu Nasıl Etkiler?) adlı yeni bir rapor ise aktivizm ve umut/şüphe arasındaki ilişkinin bilinmeyen noktalarını aydınlatmaya çalışıyor.
Antropojenik iklim değişikliğinin yol açtığı şiddetli tehditler, etkin bir iklim iletişiminde umut ve etkililik unsurları içeriyor. Yine de bireylerin neyi umut verici hale getirerek -neyden şüphe duyduğu da dahil- insanlığın sorununu azaltabileceği veya umudun aktivizmle nasıl bir ilişkisi olduğu hakkında çok az şey biliniyor.
Çalışma, insanları sorunu çözeceklerine dair umutlu ya da şüpheli kılan şeyleri (Çalışma 1) ve umutlu ve şüpheli değerlendirmelerin aktivizm veya politika desteği ile ilgili olup olmadığını (Çalışma 2) belirlemek için iki farklı anket ile karma metotlar kullanıyor.
Çalışma 1’de, açık uçlu sorulara verilen cevaplar, halk arasında umutsuzluk olduğunu ortaya koyuyor. Umut sahibi olanlar için en yaygın neden, toplumsal olaylarla bağlantılı; başkalarının harekete geçtiği görülüyor ya da ortak farkındalığın artıyor olduğuna inanılıyor (“yapıcı umut”).
Ancak bazıları için umut, Tanrı ya da doğanın sorunu insan müdahalesine gerek kalmadan çözeceği inancından kaynaklanıyor (“yanlış umut”).
En yaygın şüpheler düşük önceliklendirme, açgözlülük ve gruplar arası çatışma olarak ortaya konuyor. Araştırmada hem “yapıcı” hem de “kaderci” şüpheler belirleniyor.
Yapıcı şüpheler, insanlığın sorunu etkili bir şekilde ele almayacağı konusunda endişeli; kaderci şüpheler ise istesek bile sorunu çözemeyeceğimize, çünkü bunun Tanrı’nın veya Doğa Ana’nın elinde olduğuna inanıyor.
2. çalışmada ise beliren bu umut ve şüphe değerlendirmeleri anket ölçümlerini geliştirmek için kullanılıyor. Regresyon analizleri, yapıcı umut ve şüphenin artan politika desteğini ve siyasi bağlılığı, yanlış umut ve kaderci şüphenin ise tam tersini öngördüğünü gösteriyor.
Yapıcı umut ve siyasi davranışsal niyetleri öngören şüphe arasında bir etkileşim var. Bu etkileşim, insanların iklim değişikliğini engelleyebileceği umudunu taşımakla birlikte, her ne kadar yeterince şey yapmasalar da yapıcı insanların olabileceğini ve politik eylemi harekete geçirebileceklerini öne sürüyor.
Çalışmaya göre iklim değişikliği iletişimcileri, iklim değişikliği eylemini harekete geçirmek için, yapıcı umudun (örneğin, temiz enerjinin yükselişi) yapıcı şüphe unsurlarıyla (örneğin, tehdidin gerçekliği, daha fazla eyleme ihtiyaç duyulması gibi) birleştirmeye odaklanabilirler.
Çalışmanın ana çıktıları şu şekilde sıralanabilir:
– Umut eksikliği, bir bireyin sorununu çözmek için harekete geçmesi için gerekli olan tepkisini ve ortak etkinliğini baltalayabilir.
– Farkındalığın arttığını ve sorunu çözmek için çaba sarf edildiğini (bazılarının motivasyonunu zayıflatacak olan ilerlemeden ziyade) vurgulamak, halk arasında var olan umut kaynaklarını güçlendirebilir ve iklim sorunlarıyla ilgili motivasyonları destekleyebilir. Bununla birlikte, umut yeterli değildir, eylem esastır.
– Umut her zaman iyi değildir, şüphe de her zaman kötü değildir; yapıcı umut ve şüphe birleşimi aslında motive edici olabilir, oysa sahte umut ve kaderci şüphe kaçınma, uzaklaşma ve eylemsizliğe yol açabilir.
Çalışma ile ilgili daha fazla bilgiye buradan ulaşabilirsiniz.
